เรื่องเล่าสยองขวัญ : เดินสายคลินิกร้าง
เรื่องเล่าสยองขวัญต่อไปนี้เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญส่วนตัวที่เกิดขึ้นมากับผู้ชายคนหนึ่ง เรื่องเล่าสยองขวัญต่อไปนี้นั้นเป็นเรื่องครั้งแรกที่ตัวเขาได้เจอกับวิญญาณและนับได้ว่าเป็นครั้งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้ มันเป็นเรื่องราวที่ตัวเขานั้นได้มีโอกาสไปเดินสายล่าท้าผี สถานที่ๆหนึ่ง โดยมันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาเมื่อประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตัวเขาได้มีโอกาสทำงานอยู่รายการผีรายการหนึ่ง ด้วยความที่ตัวเขานั้นไม่เคยเจอผีหรือวิญญาณ เขาจึงขอตัวอาสาไปเดินสายบ้านร้างกับทางรายการที่เขาทำอยู่ในตอนนั้น จนกระทั่งตัวเขาได้มีโอกาสเดินทางไปบ้านร้างแห่งหนึ่ง โดยโจทย์ที่เขาได้รับนั้นคือการ เดินสายคลีนิคร้าง ที่อยู่ในจังหวัดพิจิตร และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องสยองขวัญในครั้งนี้ ถ้าอยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ บรื้อ… วันนั้นเขากับทางทีมงานก็ไปทั้งหมดประมาณ 4 คน เขาได้เดินทางออกจากกรุงเทพตอนเวลา 4 โมงเย็น ตอนนั้นฝนก็ตก กว่าจะไปถึงก็เป็นเวลาประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆและพวกเขาก็ได้รอเวลาประมาณ 5 ทุ่มแล้วค่อยเข้าไปที่สถานที่คลินิคกัน เพราะว่าการเดินสายนั้นควรที่จะเดินสายกันในช่วงเวลาดึกถึงจะดีที่สุด พอถึงเวลาประมาณ 5 ทุ่มพวกเขาก็ขับรถเดินทางมุ่งหน้าไปที่คลินิคแห่งนั้นทันที เส้นทางจากแรกๆจะมีทั้งเสาไฟและความสว่างตลอดทาง แต่พอขับไปเลื่อยๆเลี้ยงซ้ายขวา สักพักกลายเป็นความมืดและซอยแคบๆมาแทน ยิ่งขับไปก็ยิ่งสัมผัสได้แต่ความมืดตลอดทาง พอขับรถเข้าไปประมาณ 30 นาทีก็ไปถึงคลินิคร้างแห่งนี้ ตอนเดินทางไปถึงแรกๆเขาก็ไม่เห็นตึกว่าอันไหนคือคลินิคร้างกันแน่ เห็นแต่ต้นไม้รกร้างเต็มไปหมด แต่พอสังเกตและใช้ไฟส่องดีๆก็สามารถเห็นตึกขนาดใหญ่อยู่หลังต้นไม้อันใหญ่ได้ มันเป็นตึกที่มีลักษณะ 3-4 ชั้น พอเขาได้เห็นปุ๊ป เขาก็รู้สึกถึงเข่าอ่อนทันที เพราะสภาพไม่เหมือนกับที่เขาคิดเลย มันน่ากลัวกว่ามาก พอไปถึงเขาก็จัดแจงของกับเพื่อนๆ พอถึงเวลาประมาณเที่ยงคืน พวกเขาก็เริ่มที่จะเดินสายกัน ก็เดินเข้าไปกันทั้งหมด […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : ขอนอนด้วยนะ
เรื่องเล่าสยองขวัญต่อไปนี้ มีชื่อเรื่องว่า “ขอนอนด้วยนะ” โดยเรื่องนี้นั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมากับผู้หญิงคนหนึ่ง ตัวเธอนั้นมีชื่อว่า นุ่น โดยพื้นเพแล้ว เธอนั้นเป็นคนที่เกิดและใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดบุรีรัมย์ แต่พอโตขึ้นมาเธอก็ต้องย้ายไปทำงานอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์ ระหว่างที่เธอทำงานที่นั่นนั้น เธอก็ได้อยู่พักอาศัยอยู่กับแฟนหนุ่มของเธอ มันก็เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เธอทำงานและอยู่กับแฟนของเธอที่นี่ จนมีอยู่วันหนึ่งเธอนั้นได้ทะเลาะกับแฟนของเธอ และมันทำให้เธอตัดสินใจ ย้ายออกมาจากบ้านแฟนเพื่อออกมาอยู่หอพัก จนเธอมาได้หอพักแห่งหนึ่งที่อยู่ตรงบริเวณหลังโรงเรียน และนี่จึงได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องสยองขวัญครั้งนี้… ในวันที่เธอติดต่อหอพักแห่งใหม่ที่เธอจะไปอยู่ ตอนแรกนั้นทุกอย่างก็ดูปกติ ทั้งลักษณะรอบๆของตัวหอพักและบรรยากาศ เธอนั้นโชคดีมากเพราะว่าหอพักหอนี้เหลืออยู่ห้องเดียวเพียงเท่านั้นด้วยและราคาก็ยังไม่แรงจนเกินไป เธอก็ได้บอกกับเจ้าของหอไปว่าเธอตั้งใจจะอยู่เรื่อยๆถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ ซึ่งเจ้าของหอก็พูดกับเธอยืนยันว่าหอนี้ไม่มีอะไรอย่างแน่นอนเพราะว่าเป็นหอที่เพิ่งเปิดมาได้ปีกว่าๆเพียงเท่านั้น หลังจากคุยกันไปได้สักพักก็ทำการจ่ายเงินและเธอก็เข้าอยู่ห้องพักทันที โดยหอพักที่นี่นั้นมีลักษณะเป็นเหมือนห้องแถว เป็นห้องที่หันหน้าเข้าหากัน แต่ละฝั่งจะมีฝั่งละ 8 ห้อง ห้องที่เธอได้นั้นเป็นห้องเบอร์ 9 ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับห้องเบอร์ 1 ที่เจ้าของหอนั้นนอนพักอยู่ห้องนี้ และตรงหน้าของเบอร์ 1 ที่เจ้าของหอพักนอนอยู่นั้นก็มีศาลพระภูมิอยู่หน้าห้องด้วย ครั้งแรกที่เธอได้เข้าไปอยู่ที่นั่นเธอก็ได้จุดธูปไหว้ศาลพระภูมิก่อนเป็นอันดับแรกเพราะเจ้าของหอได้แนะนำเธอไว้แบบนั้นตั้งแต่แรก เธอได้เข้าไปอยู่หอพักแห่งนี้นั้นได้ 7 เดือนทุกอย่างก็เป็นปกติดีไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งเข้าสู่เดือนที่ 8 ตอนนั้นเป็นช่วงเดือนเมษายน ที่จังหวัดสุรินทร์มีฝนตกหนักแรงมากช่วงนั้น ทำให้ของที่ตั้งอยู่หน้าศาลพระภูมิล้มไปไม่เป็นทิศเป็นทาง และช่วงนั้นเจ้าของหอพักไม่อยู่ประจำที่หอด้วย เขาไปทำธุระที่ต่างจังหวัด เธอจึงตัดสินใจไปทำความสะอาดศาลให้ ระหว่างที่เธอกำลังทำความสะอาดศาลอยู่นั้น สายตาเธอก็ได้ไปเห็นตุ๊กตานางรำอยู่คู่หนึ่งตรงศาล ตอนนั้นไม่รู้ว่าตัวเธอคิดอะไรอยู่ อยู่ๆเธอก็พูดออกมาโดยไม่คิดว่า “เป็นนางรำ จะมารำให้ใครดูกันคะ […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : กูไม่เอาบุญ
เรื่องสยองขวัญในครั้งนี้มีชื่อว่า “กูไม่เอาบุญ” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อตอนที่เธอนั้นมีอายุเพียงได้แค่ 22 ปีเท่านั้น เรื่องมันมีอยู่ว่าเช้าวันหนึ่งที่อยู่ในช่วงวันหยุดยาวของเธอนั้น ยายของเธอนั้นได้ขอร้องให้เธอพายายไปแวะที่บ้านสวนที่อยู่ต่างจังหวัดออกไป ยายของเธอนั้นอยากที่จะไปนอนพักที่บ้านสวนสัก 2-3 คืน บ้านสวนนั้นอยู่จังหวัดจันทบุรี และการไปบ้านสวนครั้งนี้ของเธอนั้นทำให้เธอถึงกับไม่สามารถลืมไปได้เลยว่าเธอนั้นเจอกับอะไรมา ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร อ่านกันให้สนุกนะครับ บรื้อ… วันนั้นเธอได้เริ่มออกจากบ้านของเธอที่กรุงเทพช่วงเวลา 8 โมงเช้าและก็ได้เดินทางไปถึงที่บ้านสวนตอนช่วงเวลาประมาณเที่ยงวัน ซึ่งที่บ้านสวนนั้นมีบ้านของครอบครัวเธอที่กำลังเริ่มสร้างและบ้านของคนงานที่เฝ้าสวนที่อยู่ใกล้ๆกันแต่อยู่บริเวณด้านหน้าของสวน เมื่อไปถึง เธอจึงได้ไปแวะไหว้ศาลพระภูมิที่อยู่ภายในบ้านตามปกติอย่างที่เธอเคยไหว้มาทุกครั้งที่มาที่นี่ เธอก็ได้ไปไหว้ขอพรตามปกติ หลังจากนั้นเธอก็กลับไปที่ห้องนอนที่บ้านสวนเพื่อที่จะพักผ่อนเพราะเพลียจากการขับรถและรู้สึกไม่สบายด้วย ส่วนยายของเธอก็ไปคุยกับคนสวนใช้ชีวิตตามที่แกต้องการ ในตอนแรกนั้นที่เธอได้ให้สัญญากับยายของเธอเอาไว้ว่าเธอจะนอนกับยายของเธอที่บ้านสวน 2 คืนแล้วกลับพร้อมกัน แต่คืนนั้นเธอได้มีปากเสียงทะเลาะกับยายของเธอนิดหน่อย ทำให้เธอไม่อยากที่จะอยู่ต่อ จึงได้ตั้งใจจะกลับกรุงเทพก่อนในเช้าวันพรุ่งนี้ และเธอก็ได้โทรบอกพ่อของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอได้บอกให้พ่อของเธอมารับยายกลับเพราะเธอจะกลับก่อน เช้าวันต่อมาขณะที่เธอกำลังเตรียมตัวกลับก็เป็นเวลาประมาณ 8 โมงเช้า แต่เธอนึกขึ้นได้ว่าต้องซื่อของใช้ส่วนตัวให้ยายของเธอก่อนเพราะกว่าพ่อของเธอจะมาถึงก็ไม่รู้เมื่อไหร่ เธอจึงได้ขี่มอไซต์ไปซื้อของที่ร้านขายของที่อยู่ไม่ไกลออกไป ตอนขาไปที่เธอขับมอไซต์ไปนั้นทุกอย่างก็ดูปกติดี แต่ขากลับระหว่างที่กำลังขับอยู่นั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงมอไซต์ที่มันมีความเหวี่ยงไม่คงที่ ด้วยความตกใจเธอจึงได้ชะลอรถและจอดเอาไว้ข้างทางก่อน และได้เช็ครถ แต่พอเช็คแล้วทุกอย่างก็ดูปกติดีไม่น่าจะมีอะไร เธอจึงขับรถต่อไปอย่างระมัดระวังมากขึ้น หลังจากเอาของตั้งไว้ที่บ้านเป็นที่เรียบร้อยเธอก็ขับรถกลับกรุงเทพทันที เมื่อถึงบ้านที่กรุงเทพก็พบว่าไม่มีใครอยู่บ้านเลย สงสัยว่าทุกคนคงเดินทางไปที่บ้านสวนแล้ว จึงทำให้เธอต้องอยู่บ้านเพียงคนเดียวเท่านั้น พอไปถึงบ้านด้วยความเหนื่อยเธอจึงรีบไปอาบน้ำและกลับมานอนเล่นที่เตียงเธอ ในขณะที่นอนเล่นอยู่นั้นเธอก็รู้สึกง่วงขึ้นมาและด้วยความเหนื่อยจึงทำให้เธอได้หลับไปอย่างง่ายดาย แต่ขณะที่หลับไปได้สักพักอยู่ๆเธอก็รู้สึกว่าเธออึดอัดรอบๆตัวเธอนั้นแน่นไปหมด หายใจไม่ออก ราวกับว่ามีคนมานอนเบียดเธออยู่ทั้งสองฝั่ง ทันใดนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่ง น่าตาค่อนข้างน่ากลัว มีรูปร่างสูงใหญ่และอ้วนเป็นอย่างมาก […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : ห้อง 406
เรื่องต่อไปนี้จะเป็นเรื่องสยองขวัญที่มีชื่อว่า “ห้อง 406” มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมากับผู้หญิงคนหนึ่ง ตัวเธอนั้นมีชื่อว่าแพรว ตัวเธอนั้นได้เคยประสบเหตุการณ์สยองขวัญที่เกิดขึ้นมากับตัวเธอเอง ในสมัยที่เธอนั้นเป็นนักศึกษาอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่่ง ตอนนั้นเธอเป็นนักศึกษาปี 1 เรียนอยู่ในกรุงเทพ แต่เดิมทีแล้วนั้นบ้านของเธออยู่ที่นครปฐม ด้วยความที่มันไกลเกินไป เธอจึงได้ขอที่บ้านเพื่อที่จะมาอยู่ที่หอแทนเพื่อที่จะได้เดินทางไปเรียนได้สะดวกมากยิ่งขึ้น เพราะแบบนั้นก่อนที่เธอจะเข้าไปเรียนที่มหาลัยเธอจึงต้องไปหาที่พักก่อน และนี่ก็ได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องสยองขวัญครั้งนี้ ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ… ในช่วงที่เธอกำลังหาห้องพักอยู่นั้นเธอก็ได้ชวนเพื่อนของเธอให้ไปช่วยเลือกช่วยดูด้วย จนไปได้ห้องพักแห่งหนึ่ง ทั้งเธอและเพื่อนของเธอต่างเห็นดีกันว่าห้องนี้น่าอยู่ที่สุด ด้วยความที่หอพักนี้นั้นอยู่ใกล้มหาลัยและสภาพตึกนั้นไม่ได้ดูเก่าและยังมีความวินเทจอีกด้วย จึงทำให้เธอกับเพื่อนรู้สึกชอบกัน พอดูแล้วถูกใจเธอจึงได้ไปติดต่อกับเฮียเจ้าของหอ พอคุยกันไปกันมาเธอก็ได้ห้องหมายเลข 406 เพราะทางเจ้าของหอแนะนำมาว่าเป็นห้องที่อยู่หัวมุมแถมอากาศก็ดีด้วย เมื่อถึงวันที่เธอกับเพื่อนของเธอนั้นต้องย้ายเข้ามาอยู่หอ เธอกับเพื่อนก็ช่วยกันย้ายของเข้าห้องและจัดห้องด้วยกัน แล้วเธอก็ได้ซื้อเตียงใหม่ตามความเชื่อของคนไทย เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเธอกับเพื่อนก็เข้านอนกันตามปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนมาถึงวันที่สามที่เธอได้มาอยู่ที่ห้องพักแห่งนี้ หลังจากเลิกเรียนกันเสร็จเธอกับเพื่อนก็มุ่งหน้ากลับห้องพักทันที และมีการพูดคุยกันเกี่ยวกับการเรียนวันนี้ พอคุยกันไปได้สักพัก เธอก็ได้ไปอาบน้ำก่อน เพราะเพื่อนของเธอขี้เกียจ เธอจึงได้เข้าไปอาบน้ำก่อน ไม่ทันที่เธอจะได้เริ่มอาบน้ำ เพื่อนเธอก็เผลอหลับไปก่อนเป็นที่เรียบร้อย ในขณะที่เธอกำลังจะเตรียมตัวอาบน้ำ อยู่ๆเธอก็ได้สังเกตเห็นเงาดำๆอยู่ตรงระเบียงห้องของเธอ ในตอนนั้นเธอก็คิดว่าเธอคงตาฟาดไปเอง แต่ก็นึกสงสัยอยู่จึงได้รีบเดินไปอาบน้ำก่อน หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอก็แต่งตัวและเตรียมตัวนอน แต่ทุกครั้งก่อนเธอจะหลับเธอจะสวดมนต์ก่อนนอนทุกครั้งตลอด หลังจากทำทุกอย่างเสร็จเธอก็ปิดไฟเข้านอนทันที เพราะเพื่อนของเธอก็ยังคงหลับอยู่เช่นกัน จนเวลาผ่านไปจนถึงประมาณ 5 ทุ่ม เธอก็ยังนอนไม่หลับ เธอได้แต่นอนพลิกตัวไปมาอยู่อย่างนั้น เธอพลิกไปพลิกมาจนกระทั่งเธอมาอยู่ในท่านอนหงาย เธอก็ได้เห็นร่างของเงาดำอีกครั้ง […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : เส้นทางผีผ่าน
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีชื่อว่า น็อต เขานั้นมีอาชีพเป็นสถาปนิก ตัวเขานั้นก็จะบัดดี้อยู่กลุ่มใหญ่พอสมควร ปรากฏว่ามีอยู่ช่วงนึงเขานั้นมีญาติ เป็นญาติของเพื่อนอยู่ที่อุตรดิตถ์ เขาจึงตั้งใจว่าจะเดินทางไปเที่ยวกันที่นั่น เพื่อนของเขากลุ่มนึงก็ได้เดินทางไปก่อน และเขาก็เดินทางไปพร้อมกับเพื่อนอีกกลุ่มนึง และการเดินทางในครั้งนี้นั้นทำให้เขาต้องเจอกับเหตุการณ์สยองขวัญเกิดขึ้นมากับตัวเขาที่ทำให้เขานั้นไม่สามารถลืมมันลงไปได้ สำหรับวันนี้แอดขอเสนอเรื่อง “เส้นทางผีผ่าน” ถ้าอยากรู้แล้วว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ… วันนั้นเป็นเวลาประมาณ 5 โมงเย็นเขาก็ได้เดินทางไปถึงที่บ้านเพื่อน เขากับเพื่อนก็ได้คุยกันว่าวันนี้คงไปเที่ยวไม่ทันแล้ว ก็ได้ตัดสินใจที่จะไปหาที่หลับที่นอนกัน แต่ด้วยความที่เขานั้นเป็นสถาปนิกก็จะมีความรู้สึกที่ไม่อยากจะนอนโรงแรมกัน จึงได้ปรึกษากับเพื่อนของเขาที่เป็นคนที่นี่ จนเพื่อนของเขาได้ให้ข้อเสนอว่าจะมีบ้านของญาติเพื่อนที่ได้ย้ายไปกรุงเทพแล้วตอนนี้ว่างอยู่ มันเป็นบ้านไม้สองชั้นที่เหมือนกับบ้านของคนที่อยู่ต่างจังหวัด ที่มีการยกใต้ถุนบ้านเอาไว้ เขาจึงได้ขอรบกวนเพื่อนของเขา เลยเข้าไปจัดแจงของไว้ภายในบ้านหลังนั้น หลังจากที่ทำอะไรเสร็จก็เป็นเวลาประมาณ 6 โมงเย็น เขากับเพื่อนๆก็ได้ลงมากินข้าวกัน ด้วยความที่ปกติแล้วต่างจังหวัดนั้น พอถึงเวลาช่วงเย็นแล้ว คนส่วนใหญ่ก็จะแยกย้ายกันไปนอนกันทันที ซึ่งปกติแล้วนั้นเขากับเพื่อนๆก็เป็นคนที่นอนค่อนข้างดึกกันอยู่แล้ว เลยทำให้ไม่ค่อยชินถ้าเกิดจะต้องนอนเร็วกัน แต่ก็ไม่มีอะไรให้ทำ เขากับเพื่อนๆจึงตัดสินใจขึ้นบ้านเพื่อไปนอนกัน แต่ไม่ทันที่จะขึ้นไปนอน พ่อของเพื่อนเขาได้พูดขึ้นมาว่า กลางคืนถ้าเกิดได้ยินเสียงคนเดินหล่ะก็ อย่าออกมานะเพราะมันคือทางผีผ่าน เขากับเพื่อนๆก็ต่างตกใจกับคำเตือนของพ่อเพื่อน แต่ด้วยความที่เขากับเพื่อนเป็นคนสมัยใหม่กัน ก็ต่างไม่ค่อยที่จะเชื่อกับคำเตือนของพ่อมากนัก และพ่อก็ได้พูดขึ้นมาต่อว่า งั้นพ่อขอตัวกลับก่อนนะพ่อกลัวผีจะโผล่มาถ้าดึกกว่านี้ เขาก็ยังคงตกใจกับคำพูดของพ่อเพื่อน แต่ก็ไม่ได้เชื่ออะไรและเดินขึ้นบ้านไป แต่พอพยายามที่จะนอนมาสักพัก ทั้งเขาและเพื่อนๆของเขาก็รู้สึกว่านอนไม่หลับอยู่ดี จึงได้ตัดสินใจตั้งวงกินเหล้ากัน เพราะพวกเขาได้เตรียมเอาไว้แล้ว แต่สักพักก็มีโทรศัพท์โทรเข้าหาเขามา พร้อมพูดว่า […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : จากวง AB Normal
เรื่องเล่าสยองขวัญจากสถานีผีดุ ประสบการณ์เรื่องหลอน จากวง AB Normal คนทุกมาพร้อมเรื่องเล่าที่ชวนขนลุกจากประสบการณ์จริง ของแต่ละคน น่ากลัวขนาดไหนไปติดตามกันเลยคะ คนแรกที่มาเล่าเรื่องหลอน ก็คือ กวาง AB Normal ได้ตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า “จักรวาลกุมารทอง” เนื่องด้วยคุณแม่ของคุณกวางเป็นคนเลี้ยงกุมารทอง ซึ่งมีซินแซ เคยทักในวันที่ขึ้นบ้านใหม่ที่บ้าน ซินแซได้ทักคุณแม่ว่า “บ้านเธอมีเด็กวิ่งอยู่ 5-6 นะ ลองขึ้นไปดูที่ห้องพระดูนะ” คุณแม่จึงขึ้นไปตามหาดูตามที่ซินแซได้บอก และได้พบว่ามี ตุ๊กตาอยู่ในขัน 5-6 ตัว เป็นตัวเล็กๆ ผสมอยู่กับพระองค์เล็กอยู่จริงๆ หลังจากนั้นคุณแม่ก็นำมาเลี้ยงดูโดยตลอดการถวายน้ำแดง ขนม หลังจากนั้นก็มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้น คุณแม่เล่าว่า ที่บ้าน ได้มีการต่อเติมตกแต่งบ้าน และได้มีช่างเข้าๆ ออกๆ บ้านตลอดเวลา คุณแม่ได้ พูดสั่งกับน้องกุมารว่า “เฝ้าบ้านดีๆ นะ อย่าให้ของในบ้านหายน่า” ปรากฏว่า พระหาย เป็นพระพุทธรูปหายไปจากบ้าน คุณแม่โมโหเลยไปโวยกับน้องกุมารว่า “ทำไมไม่ดูแลบ้าน อุส่าเลี้ยงน้ำดงน้ำแดงให้แล้วนะ ทำไมไม่ทำตามที่ตกลง” หลังจากนั้นไม่นาน ได้มีผู้รับเหมานำพระมาคืนที่เดิม และบอกว่ามีลูกน้องได้หยิบไป […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : ผีไอ้นอ
เรื่องเล่าสยองขวัญต่อไปนี้มีชื่อเรื่องว่า “ผีไอ้นอ” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งนั้นได้ออกมาแชร์ประสบการณ์หลอนๆออกมาให้ฟังกัน โดยเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่จังหวัดลำปางในอำเภอเล็กๆอำเภอหนึ่ง มันเป็นเหตุการณ์ที่ต้องย้อนไปเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ… เธอนั้นเป็นคนที่เป็นพิการมาตั้งแต่เด็กๆ จนพอเธอเติบโตขึ้นมาถึงได้มีโอกาสออกมาใช้ชีวิตนอกบ้าน เธอจึงได้ออกจากบ้านมาเช่าบ้านอยู่เอง เพื่อที่เธอตั้งใจว่าจะออกมาเรียนภาษาอังกฤษในเมืองที่อยู่ห่างออกมาจากหมู่บ้านเธอไปกว่าร้อยกิโล โดยมีแม่เธอนั้นเป็นคนมาหาเช่าห้องและจัดหามอไซต์สำหรับผู้พิการให้กับเธอ และก็มีรถวิลแชร์เพื่อใช้ไปในการไปเรียน ในช่วงนั้น เธอได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง รู้จักกันจนกระทั่งคบกัน หลังจากคบกันได้ไม่นาน ฝ่ายชายก็ได้ตัดสินใจที่จะนำเธอไปเจอกับพ่อแม่ของฝ่ายชายเพื่อจะได้รู้จักกัน ในตอนแรกเธอก็ไม่อยากไป แต่ก็ไม่อยากปฏิเสธแฟนเธอถึงได้ยอมตกลงที่จะไปกัน ทั้งสองคนเดินทางจากในเมืองมาบ้านนอกด้วยรถมอไซต์ของแฟนเธอ พอไปถึงบ้านแฟนของเธอวันแรก ก็ได้พากันไปเล่นน้ำที่อยู่ท้ายวัด ทั้งคู่ก็หาปูหาปลาด้วยกันตรงบริเวณนั้นอย่างสนุกสนาน หลังจากเล่นได้สักพักก็ชวนกันกลับบ้าน ระหว่างที่จะกลับบ้านก็ได้เก็บของกัน แต่แล้วอุปกรณ์หาปลาของพวกเธออยู่ๆก็หายไป เธอกับแฟนของเธอก็มองหากันสักพักใหญ่ๆ จนตัดสินใจจะกลับบ้านกันไปก่อนเพราะจะมืดแล้ว แต่ไม่ทันที่จะได้ออกจากสถานที่ตรงนั้นอยู่ๆสายตาของเธอก็ได้เห็นอุปกรณ์ตรงปลาทั้งหมดอยู่ตรงใกล้ๆ ซึ่งมันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่เธอกับแฟนของเธอช่วยกันหาตั้งนานแต่หาไม่เจอ แล้วจู่ๆก็กลับมาเห็นกันทั้งหมด พอเห็นแบบนั้นเธอจึงได้บอกแฟนของเธอรีบเก็บของกันเถอะจะได้รีบกลับเพราะตัวเธอก็รู้สึกไม่ค่อยดีขึ้นมาแล้วด้วย เพราะกลัวว่าจะมีขโมยหรือบางอย่างที่ไม่ได้รับเชิญมากวนเธอกับแฟนเธอเป็นอย่างแน่ แฟนเธอก็ได้พาเธอกลับบ้านทันทีหลังจากนั้น หลังจากกลับมาถึงบ้านแล้วนั้นแฟนของเธอก็มีอาการที่ไม่ดีเกิดขึ้นเพราะอยู่ๆแฟนของเธอก็มีอาการจับไข้ขึ้นมา นอนจับไข้ตัวสั่นทั้งคืน พอรุ่งเช้าก็มีอาการแย่ขึ้น เพราะมีอาการลิ้นบวม กินอะไรไม่ได้ พูดก็ไม่ชัด จนคนที่เห็นว่ามันไม่ดีแล้วจึงรีบพาไปหาหมอกัน เมื่อหมอตรวจแล้วจึงให้ยาลดไข้มากิน และจัดยาให้อีก 2-3 อย่าง แฟนของเธอกินยาก็แล้ว นอนพักก็แล้ว อาการก็ยังคงไม่ดีขึ้น ไข้ของเขาไม่ลดลงเลยแถมลิ้นของเขาก็บวมขึ้นมามากกว่าเก่าอีก จนลิ้นจุกปากไปแล้ว พอรุ่งเช้าก็พาไปหาหมออีกครั้ง จนคร่าวนี้หมอก็ได้ฉีดยาให้กับเขาแล้วให้กลับมานอนพักที่บ้านอย่างเคย […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : บางอย่างไม่ดีอยู่ในพื้นที่
เรื่องเล่าสยองขวัญต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่ถูกเล่าโดยผู้ชายคนหนึ่ง ตัวเขานั้นเคยได้ยินได้ฟังมาจากรุ่นพี่ของเขาคนหนึ่ง มันเป็นเรื่องราวที่ต้องย้อนกลับไปประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว โดยรุ่นพี่ของเขาคนนี้มีอาชีพเป็นช่างรับเหมาก่อสร้าง ก็จะมีการรับเหมาต่อเติมบ้าน สร้างบ้านอารมณ์ประมาณนั้น และได้มีอยู่วันหนึ่งตัวเขานั้นได้รับจ้างว่าจ้างมาจากลูกค้าของเขา ให้สร้างบ้านตรงพื้นที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นพื้นที่เปล่าๆไม่มีอะไรเลย พอมีการว่าจ้างเขาก็ได้ไปดูมีการตีราคากันเรียบร้อย มันเป็นพื้นที่กว้าง 200 ตารางวา และเป็นพื้นที่ที่ต้องมีการถม ทำให้การทำงานของเขาครั้งนี้ก็ดูเหมือนปกติไม่ได้มีอะไรผิดแปลกไป แต่การทำครั้งนี้ เขากลับต้องเจอกับเรื่องแปลกๆ วันนี้แอดจึงขอนำเสนอเรื่อง “บางอย่างไม่ดีอยู่ในพื้นที่” ถ้าอยากรู้แล้วว่าเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ… ปัญหาของการทำครั้งนี้คือพื้นที่มันต้องถม เพราะพื้นที่ไม่เท่ากัน หลังจากคุยเกี่ยวกับราคาเสร็จก็ได้เริ่มที่จะทำงานกัน หลังจากที่มีการเถดินอัดดินเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เจ้าของพื้นที่ได้บอกกับเขาว่า ก่อนที่จะเริ่มสร้างบ้าน ให้ขออนุญาติลงเสาเอกก่อน โดยทางเจ้าของบ้านจะเอาพรามมาลงเสาเอกให้ และได้บอกให้เขารอก่อน รอดูเริกดูยามที่ดีแล้วจะลงเสาเอกกัน พอถึงเวลาดีทางบ้านก็ได้เตรียมเสาเป็นที่เรียบร้อย พอมาถึงก็ได้มีการลงเสาและติดยันกันเป็นที่เรียบร้อย ก็มีการตั้งเครื่องเซ่นตามพิธีกัน แต่ไม่ทันที่จะทำอะไรต่อ อยู่ๆท่าทางของพรามก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป เพราะอยู่ๆพรามก็พูดขึ้นมาว่า “พวกมึงตั้งไม่ได้ มึงตั้งไม่ได้ มึงห้ามตั้งเด็ดขาด” จึงมีการคุยกันว่าทำไมตั้งไม่ได้ พรามจึงตอบกลับมาว่า ที่มันไม่ได้ ถ้าเกิดไม่ฟัง มันจะเกิดแต่ความชิบหายตามมา ซึ่งตอนนั้นทั้งเขาและลูกทีมเขาก็ต่างมองหน้ากันเพราะถ้าตั้งเสาเอกไม่ได้ งานก็ไม่สามารถดำเนินต่อได้ พอเห็นแบบนั้นเจ้าของบ้านก็ได้บอกกับพรามว่าช่วยหาวิธีให้หน่อย เพราะเจ้าของบ้านก็อยากจะสร้างบ้านหลังนี้ให้ได้ พรามก็ได้เริ่มทำพิธีขึ้นมา โดยได้สั่งให้เอาขนมต้ม ของเซ่นต่างๆมาแล้ววางไว้ตรงยอดข้างบนเสาเอก […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : ขบวนเร่
เรื่องเล่าสยองขวัญต่อไปนี้เป็นประสบการณ์สยองขวัญที่ได้มาจากคนที่อยู่ทางบ้านที่อยากจะแชร์ประสบการณ์หลอนๆให้กับคนที่ต่างชอบเรื่องผีได้อ่านกัน โดยเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับขบวนเร่ มีใครรู้สึกคุ้นหรือเคยได้ยินเกี่ยวกับขบวนเร่มาก่อนไหม สำหรับใครที่ไม่รู้ต้องบอกก่อนว่า ขบวนเร่เป็นเหมือนกับทีมงานหลายๆคนมารวมกลุ่มกันเพื่อที่จะไปตั้งร้านขายของตามงานวัดบ้าง ตามงานต่างๆที่อยู่ตรงทางต่างจังหวัดบ้าง ชาวบ้านก็จะมารวมตัวกันตั้งขบวนเร่ขายของกันตามปกติ โดยเรื่องต่อไปนี้นั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมากับผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวเขานั้นก็เป็นหนึ่งคนในร้านที่เปิดร้านขบวนเร่ไว้ ร้านที่เขาเปิดนั้นเป็นร้านปาโปงอย่างที่คนส่วนใหญ่เคยเล่นกัน ขบวนเร่ของเขานั้นจะไปทุกที่ที่มีคนจัดขึ้นมาและคราวนี้นั้นเขาก็ได้งานๆหนึ่งที่จัดขึ้นมา มันเป็นงานทอดกฐิน เขาก็ต้องเดินทางไปที่ต่างจังหวัดนั้น และนี่ก็จึงได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องสยองขวัญในครั้งนี้ กับเรื่อง “ขบวนเร่” ถ้าอยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ บรื้อ… โดยพื้นเพนั้นตัวเขาเป็นคนกรุงเทพ ถ้าเกิดมีงานที่มีอยู่ต่างจังหวัดเขาก็ต้องไป ปกติแล้วเวลาที่เขาต้องไปจัดขบวนเร่นั้นเขาก็มักจะไปกับครอบครัวของเขา แต่ครั้งนี้นั้นลูกสาวของเขาไม่สบาย เขาจึงจำเป็นต้องไปคนเดียวพร้อมกับลูกน้องของเขาอีกไม่กี่คน ขบวนเร่ครั้งนี้นั้นจัดขึ้นที่จังหวัดเพชรบุรี พอเขาเดินทางไปถึงสถานที่นั้น ก็ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ในงานเลย เขาเลยโทรถามคนที่จะจัดงานขึ้นมา จนมารู้ว่าเขานั้นมาเร็วกว่ากำหนดไป 1 วัน ด้วยความที่ตัวเขาก็ไม่อยากที่จะต้องมาเสียค่าที่พัก เพราะปกติแล้วการจัดขบวนเร่นั้นเขาก็จะนอนอยู่ที่ร้านเขาเลย เขาจึงตัดสินใจไปจัดตั้งร้านก่อนเลย เพราะกว่างานจะเริ่มก็อีกเป็นวัน เขาไปถึงก่อนมันก็ทำให้เขาสามารถเลือกพื้นที่ก่อนคนอื่นๆได้ พอดูไปดูมาเขาก็ไปสะดุดอยู่ตรงจุดนึงเป็นลานกว้าง พอเห็นจุดนั้นแล้วเขาก็ไปตั้ง เขาก็กางเต้นท์จัดร้านเพื่อเตรียมตัวสำหรับงานในวันถัดไป แต่พอเวลาผ่านไปจนถึงตอนเย็น ที่วัดนี้นั้นก็เหมือนว่าจะมีงานศพ มันจึงทำให้คนพากันมาในวัดกัน ซึ่งพอบางคนเห็นร้านของเขาก็ได้เข้ามาปาโป่งกัน เขาก็ถือโอกาสนี้เปิดร้านไปเลย เพราะตอนนั้นมีร้านของเขาอยู่ร้านเดียวที่อยู่ที่วัด หลังจากนั้น พิธีสวดศพภายในวัดก็จบและเสร็จลงก็มีคนที่นอนเฝ้าศพบ้าง บางคนก็กลับบ้านบ้าง พอเขาเช็คเวลาก็เป็นเวลา 4 ทุ่มแล้ว เขาก็ปิดร้านเพื่อจะได้เตรียมสำหรับวันถัดไป ในขณะที่กำลังเก็บร้านอยู่นั้นปรากฏว่าได้มีเด็กคนนึงเดินมาหาเขา มาพูดกับเขาว่า “ลุง หนูขอปาโป่งหน่อยสิ” […]
เรื่องเล่าสยองขวัญ : อำจนชิน
เรื่องสยองขวัญต่อจากนี้ แอดจะขอนำเสนอเรื่อง “อำจนชิน” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมากับผู้ชายคนหนึ่ง โดยตัวเขานั้นทำงานอยู่กับครอบครัวของเขา อาชีพที่ตัวเขานั้นทำอยู่คือการปลูกสวนยางพร้อมกับครอบครัวอยู่ที่เขตป่าสงวนแห่งหนึ่ง ในสมัยนั้นไฟฟ้าก็ยังไม่มีที่บ้านของเขาจึงต้องใช้ตะเกียงน้ำมันเป็นแหล่งที่ให้ความสว่างแทน ด้วยความที่ทั้งบ้านเขาและระแวงเพื่อนบ้านของเขานั้นต่างทำอาชีพทำสวนยางเหมือนกัน ทำให้พวกเขาทั้งหมดนั้นต้องเข้านอนเร็วตั้งแต่หัววันเพื่อที่จะต้องตื่นขึ้นมาช่วงเที่ยงคืนถึงเช้า เพื่อที่จะต้องลุกขึ้นมากรีดสวนยาง จริงๆแล้วนี่ก็เป็นเหมือนกิจวัฒประจำวันของเขาเลยก็ว่าได้ แต่แล้ววันนึงก็ได้เกิดเรื่องที่เขาไม่อยากจะเจอขึ้นมา ถ้าสงสัยและอยากรู้แล้วว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ… เรื่องมันเกิดเมื่อวันหนึ่งเพื่อนของเขาคนหนึ่งได้มาเที่ยวหาเขาและนอนบ้านเขา วันนั้นจึงกลายเป็นวันที่เขาต้องเข้านอนดึกเพราะมีการกินและดื่มกับเพื่อนคนนี้จนดึก หลังจากที่ดื่มกันไปได้สักพักเขาก็เข้านอนตามปกติกับเพื่อนของเขา ระหว่างที่นอนอยู่นั้นเขากับเพื่อนก็มีคุยเล่นกันไปมา แต่แล้วไม่ทันที่เขาจะพูดไปถึงไหนเขาก็เผลอหลับไปด้วยความเพลีย แต่เขาก็ยังคงได้ยินเพื่อนของเขาพูดอยู่และเขาก็พยายามที่จะตอบเพื่อนของเขาแต่ก็ตอบกลับไม่ได้ ตอนนั้นเขารู้สึกว่ามันเป็นอาการเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น รับรู้ว่าเพื่อนพูดอะไรแต่พยายามที่จะตอบก็ตอบไม่ได้อยู่ดี จนเขาได้ยินเพื่อนพูดว่า “อ้าว หลับแล้วเหรอ พูดอยู่ตั้งนาน” ตอนนั้นเขาได้ยินที่เพื่อนพูดทุกอย่างแต่ก็ตอบกลับไม่ได้อยู่ดี เขาตัวแข็งไปทั้งตัวรับรู้ทุกอย่างแต่ทำไม่ได้ เขาจึงนึกขึ้นได้ว่านี่คงเป็นอาการของผีอำเป็นอย่างแน่นอน เขาทั้งพยายามที่จะพูดและตะโกนออกมาว่าช่วยด้วย แต่ก็ไม่สามารถทำออกมาได้ เขาจึงนึกและพยายามที่จะสวดมนต์ออกมา ระหว่างที่กำลังท่องอยู่เขาก็ได้ยินเสียงของเด็กหรือเสียงผู้หญิงหัวเราะออกมาอยู่ข้างๆหูของเขา เขาก็ยิ่งรู้สึกกลัวขึ้นไปอีกเพราะไม่รู้ว่านั่นเสียงใครและได้พยายามท่องสวดมนต์ต่อไปอีกเรื่อยๆ จากเสียงหัวเราะนั้น เขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงพูดขึ้นมาว่า “ช่วยสวดมั้ย” มันทำให้เขาแทบจะสติแตก แต่เสียงหัวเราะปริศนานั้นก็ยังคงดังก้องหัวของเขาอยู่ตลอดเวลา เขาจึงตั้งสติและพยายามที่จะสวดมนต์ใหม่อีกครั้ง เขาท่องสวดมนต์ไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าที่สวดไปนั้นจะได้ผลบ้างหรือเปล่า เขาได้แต่นึกถึงพ่อแม่ของเขาและพระ สุดท้ายนั้นเหมือนสิ่งที่เขาพยายามทำมานั้นก็เริ่มได้ผลเพราะเสียงหัวเราะที่เขาได้ยินนั้นกลับกลายเป็นเสียงกริ๊ดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแทน ในขณะที่เขานั้นท่องสวดมนต์ไปเรื่อยๆ เสียงกริ๊ดร้องก็ดังออกมาเรื่อยๆด้วยเช่นกัน เขาจึงพยายามใช้แรงทั้งหมดของเขาพยายามที่จะสะกิดเพื่อนของเขาที่นอนอยู่ข้างๆ จนในที่สุดเขาก็สามารถที่จะขยับแขนของเขาได้ เขาเหวียงแขนของเขาโดนเพื่อนของเขาอย่างแรงและสุดท้ายก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับเสียงเฮือก มันเป็นเสียงที่เหมือนเขาสามารถหลุดจากการโดนอำออกมาได้ พอเขาลุกขึ้นมาเพื่อนของเขาก็ลุกขึ้นมาตามพร้อมกับถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เอาแขนมาเหวียงโดนเจ็บมากเลยเพื่อนเขาบอก เขาจึงขอโทษเพื่อนของเขาและก็ปล่อยให้เพื่อนของเขานอนต่อไป พอหลังจากที่เพื่อนของเขากลับไป และเขาก็เข้านอนตามปกตินั้นทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาเลยหลังจากนั้น ซึ่งตัวเขาก็ไม่รู้ว่าใครหรือวิญญาณที่ไหนมาก่อกวนเขาเมื่อคืน […]