เรื่องเล่าสยองขวัญในครั้งนี้เกิดขึ้นมากับผู้ชายคนหนึ่ง เขานั้นเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังจะเอนทรานซ์เข้ามหาลัย เขาจึงต้องอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อเตรียมตัวสอบ ด้วยความเป็นโรงเรียนชายล้วนเพื่อนจึงชอบมาหาที่บ้านบ้าง ชวนกันไปเที่ยวในช่วงปิดเทอมออกไปโน่นไปนี่เป็นประจํา ด้วยความที่พ่อกับแม่คิดว่าเขาจะไม่มีเวลาอ่านหนังสือและเตรียมตัวพอ จึงให้เขาไปอยู่บ้านญาติที่เชียงราย บ้านนั้นมีลุงกับป้า 2 คน ลูกชายของท่านทั้งสองไปเรียนที่กรุงเทพฯ นานๆจึงจะกลับบ้าน พอไปถึงที่บ้านคุณลุงกับป้า เขาก็ต้องพักอยู่ที่ห้องชั้นบน ซึ่งเป็นห้องของลูกลุงกับป้าของเขา และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องสยองขวัญในครั้งนี้ กับเรื่อง “ใครไม่รู้” ถ้าอยากรู้แล้วว่าเป็นยังไง ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ…
การที่เขามาอยู่ที่นี่มันก็ทำให้เขาได้อ่านหนังสือเตรียมตัวดีขึ้นจริงๆ คืนหนึ่งขณะที่เขานั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ พร้อมฟังเพลงไปด้วย อยู่ๆเขาก็เห็นว่าลูกบิดประตูมันขยับเหมือนมีคนกำลังจะเปิด บิดไปบิดมา เขาจึงรีบไปเปิดประตูเพราะคิดว่าคงเป็นลุงกับป้า และจังหวะที่กำลังจะถึงประตู เขาก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูยิน หลังจากนั้นเสี่ยววินาทีเขาก็เปิดประตูออก พอเปิดประตูออกมาเขาก็พบแต่ความว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ที่หน้าประตู เขาเลยมองไปที่ห้องอีกห้องหนึ่งที่มืดสนิท ที่จริงลุงกับป้าไม่นอนห้องชั้นบนนี้มานานแล้ว ทั้งลุงกับป้าทั้งสองขาไม่ค่อยดีปวดข้อบ่อยๆจึงนอนที่ห้องชั้นล่าง พอไม่เห็นว่ามีอะไรเขาเลยปิดประตูและก็มองนาฬิกาเห็นว่ามันก็เกือบจะตี 3 แล้ว ลุงกับป้าคงหลับอยู่หูของเขาอาจแว่วไปเองก็ได้ แล้วที่ลูกบิดขยับหมุนไปมา เรื่องนี้คิดแล้วก็ยังงงอยู่ดี
วันรุ่งขึ้นพอถามลุงกับป้าว่าเรียกหาเขาหรือเปล่า ลุงกับป้าก็ปฏิเสธอย่างงงๆ ว่าพวกเขาจะไปเคาะเรียกทำไมตอนตี 3 เขาก็ไม่ได้คิดอะไร เลยกลับห้องและเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ตื่นขึ้นมาอีกที 6 โมงเย็นแล้ว เขาได้ยินเสียงเพลงเบาๆเปิดอยู่ที่ชั้นล่าง ก่อนหน้าที่เขาจะนอนลุงกับป้าบอกจะไปงานแต่งงาน เขาเลยคิดในใจว่าไม่ไปแล้วเหรอและก็ลงไปดู พอลงมาข้างล่างปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ภายในบ้านเลย ตอนนั้นค่อนข้างมืดเพราะข้างนอกฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว เขายืนนิ่งอยู่กลางบ้านและมองไปที่วิทยุเครื่องเก่าๆโบราณที่ตั้งอยู่บนชั้นมุมห้องรับแขก เสียงเพลงไทยสากลเก่าๆยุค 70 ดังแว่วมาจากเครื่องเสียงเก่าๆนั้น เขาเลยเดินไปปิดวิทยุแล้วก็เปิดไฟทั่วบ้านด้วยความหวาดระแวงปนด้วยความกลัว
วันถัดมาเขาได้ออกไปเที่ยวงานวัดเพื่อพักผ่อนและผ่อนคลายแล้วก็ไปหาอะไรกินที่ตลาดโต้รุ่ง กลับถึงบ้านก็ห้าทุ่มกว่า ๆ ลุงกับป้าเข้านอนแล้ว ด้วยความเกรงใจที่ลุงกับป้าเปิดไฟรออยู่จึงปิดไฟห้องรับแขกแล้วเดินฝ่าความมืดไปที่บันไดบ้าน ตอนนั้นทั้งบ้านมืดสนิท แต่เขาก็ค่อยๆเดินอย่างช้าๆค่อยจรดเท้าลงบนบันไดเพราะไม่อยากทำให้บันไดลั่นจนเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดรบกวนลุงกับป้า เพราะเขาทั้งสองมักตื่นตี 5 เตรียมของใส่บาตรทุกเช้า เขาค่อยๆย่องขึ้นบันไดที่ไม่กว้างนัก พอถึงประมาณกลางบันไดขึ้นไปอีก 3-4 ขั้นก็จะถึงแล้ว เขาก็ต้องสะดุ้งเมื่อเขารู้สึกเหมือนว่ามีใครคนหนึ่งเดินสวนลงบันไดไปจนไหล่ชนกับไหล่เขาอย่างจัง เขาหันมองตามก็ไม่เห็นเพราะในบ้านมืดสนิทมาก เขารู้สึกแปลกใจเพราะสัมผัสนั้นเขาสัมผัสได้เต็มๆว่ามีคนเดินสวนลงไปและชนไหล่ข้างซ้ายของเขา ถ้าเป็นลุงกับป้าก็คงต้องทักเขาอยู่แล้วและก็คงไม่เดินสวนลงไปทั้งที่มืดๆเป็นแน่ ถ้าจะเป็นลูกของลุงกับป้าก็ยิ่งไม่ใช่แน่เพราะเขาได้กลิ่นโคโลญจ์อ่อนๆ เหมือนเป็นกลิ่นของผู้หญิง
ในตอนนั้นเขาเริ่มคิดแล้วว่า คนที่เดินชนเขานั้นไม่ใช่คน พอคิดงั้นเหงื่อเขาก็เริ่มออกเต็มหน้า เขารีบเข้าห้องข่มตานอนหูคอยเงี่ยฟังเสียงต่างๆ แล้วคืนนั้นเขาก็หลับไปโดยเปิดไฟไว้ทั้งคืน กว่าเขาจะตื่นก็เข้าเวลาเที่ยงแล้ว เขาเลยถามลุงกับป้าว่าเมื่อคืนเดินสวนกันที่บันไดหรือเปล่า ลุงกับป้าปฏิเสธก่อนจะซักถามเขาอย่างละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็ได้เล่าให้ฟัง หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ได้พาเขาไปทำบุญในวันนั้นเลย ก่อนจะเปิดเทอมก่อนที่เขาจะกลับบ้านที่กรุงเทพฯ ป้าบอกกับเขาว่า ป้ากับลุงอยู่บ้านนี้มา 20 ปีแล้ว บ้านของเราเองไม่มีใครมาเป็นอะไรในบ้าน แต่ 2-3 ปีหลังมานี้ไม่รู้ว่ามีอะไรแปลกๆ ลูกชายของป้าเขาเห็นอะไรแปลกๆบ่อย แต่ตัวป้าไม่เคยเห็น มีแต่ได้ยินเสียงเหมือนคนถอนหายใจ ลุงเขาเคยเข้าบ้านมาตอนบ่ายๆ ก็เห็นทีวีเปิดอยู่ลุงกับป้าก็ทำบุญให้โดยที่ไม่รู้ว่านั่นคือใครกันแน่
แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรให้เราตกอกตกใจ พอเขาได้ฟังแบบนั้นแล้ว ตัวเขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา เพราะคนที่อยู่ในบ้านทุกวันไม่เคยเจอ แต่เขามาอยู่ไม่ถึงเดือนกับได้โดนถูกเดินชนเต็มๆอย่างนั้น ถ้าหากเขามีโอกาสเวลาปิดเทอมคราวหน้าเขาคงไม่กล้ามาอยู่บ้านลุงและป้าอีกแน่ๆ และนี่ก็คือทั้งหมดของเรื่อง ใครไม่รู้ นะครับ ถ้าชอบเรื่องราวสยองขวัญแบบนี้ ก็ขอให้ติดตามกันไปเรื่อยๆนะครับ บรัยบาย… เว็บสล็อต
ที่มา : https://www.ookbee.com/