สำหรับเรื่องอันนี้ราวในครั้งนี้นั้น เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ตรงสปป.ลาว โดยเดิมทีนั้นผู้ชายคนนี้เขาได้ทำงานเป็นทหารอยู่ที่จังหวัดแถวๆนั้น โดยตัวเขานั้นก็ต้องอาศัยอยู่ที่ค่ายทหารและประจำอยู่ที่ๆค่ายที่เขาอยู่ นั่นจึงทำให้เขาได้เจอกับเรื่องสยองขวัญในครั้งนี้ วันนี้แอดจึงขอนำเสนอเรื่อง เสียงร้องไห้กลางดึก ถ้าอยากรู้แล้วว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้ทุกคนตั้งใจอ่านกันให้สนุกนะครับ บรื้อ…
เหตุการณ์ในครั้งนี้จะเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาประมาณ 4 ปีที่แล้ว โดยตัวเขาได้ประจำอยู่ที่ค่ายแห่งหนึ่งที่อยู่ตรงบริเวณสปปลาว ค่ายของเขาตั้งอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง ในช่วงเวลาที่เขาได้เจอเรื่องราวสยองขวัญนั้นเป็นช่วงเวลาที่เขาได้ประจำการอยู่ที่ค่ายแห่งนั้น ค่ายทหารที่เขาประจำการอยู่นั้นจะไม่ไกลจากหมู่บ้านที่อยู่รอบๆข้างมากนัก และจะมีป่าเขาเป็นส่วนมากที่อยู่รายล้อมค่ายแห่งนั้น หมู่บ้านที่อยู่รอบข้างจะเป็นหมู่บ้านของพลทหารชั้นสูงเป็นส่วนใหญ่ที่เขาได้สร้างเอาไว้เพื่อจะอยู่แถวนั้น และจะได้เป็นประจำการอยู่ที่ค่ายทหารอบริเวณนั้นเช่นกัน แน่นอนว่าก็จะเป็นครอบครัวของทหารที่อาศัยกันอยู่ที่หมู่บ้าน แต่ละหลังก็อยู่ห่างกันไม่มากประมาณ 400-500 เมตร วันหนึ่งเขามีเวรที่ต้องเข้าเฝ้ายาม มันเป็นเวลากกะดึกเสียด้วย โดยเขาได้เข้าเฝ้าช่วงเวลาประมาณตี 1 ซึ่งป้อมที่เขาต้องเฝ้าอยู่นั้นจะอยู่ห่างจากบ้านหลังนึงประมาณ 300 เมตรเห็นจะได้ เวลาประมาณเที่ยงคืนเขาก็ได้ถึงเตรียมตัวเพื่อเดินทางไปที่ป้อม พอเขาเดินทางไปถึงก็ได้ไปเจอกับเพื่อนทหารของเขาที่เฝ้าก่อนหน้านี้ ซึ่งก็ได้มีการถามเกี่ยวกับว่าได้เจอเรื่องอะไรแปลกๆก่อนหน้านี้หรือไม่ เพื่อนของเขาก็ได้ตอบกลับมาว่าไม่มีอะไรเลยก่อนหน้านี้ทุกอย่างเป็นปกติดี แต่อยู่ๆเพื่อนเขาก็พูดขึ้นมาว่าคืนนี้ อย่ารีบหลับตอนเฝ้าล่ะ เพราะว่าจะต้องมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ตอนนั้นเขาก็ได้สงสัยเกี่ยวกับที่เพื่อนเขาบอก จึงได้ถามไปว่าช่วยบอกได้ไหมว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่เพื่อนของเขาก็ไม่ยอมที่จะบอกเขา เพื่อนของเขาตอบเพียงแค่ว่า เดี่ยวก็รู้เองแหละ!!
หลังจากนั้นเขาก็ได้เริ่มเฝ้ายามตามที่เขาเคยเฝ้าเป็นปกติ ในช่วงเวลาที่เขาเริ่มเฝ้าก็ยังไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นมา แต่แล้วพอถึงเวลาประมาณ 01.45 จู่ๆก็ได้มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นเสียงร้องไห้ดังขึ้นมาให้เขาได้ยิน มันเป็นเสียงร้องไห้เหมือนคนเสียใจเป็นอย่างมาก เธอร้องไห้อยู่แบบนั้นนานพออยู่สมควร ด้วยความที่ว่าที่ๆเขาอยู่นั้นอยู่ในบริเวณป่ากับเขา มันจึงทำให้บรรยากาศโดยรอบนั้นปกติแล้วจะเงียบมาก เสียงนกเสียงสัตว์อะไรก็ไม่ค่อยจะมี พอไม่มีเสียงเหล่านั้น มันทำให้เขาได้ยินเสียงร้องไห้นี้นั้นดังเป็นพิเศษ พอได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกขนลุกเป็นอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าในเวลากลางดึกแบบนี้นั้น มันจะมีเสียงร้องไห้ดังขึ้นมาได้อย่างไร สักพักหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้เห็นทหารประมาณสองคนเดินออกมาจากค่าย พอเขาได้เห็นแบบนั้นมันทำให้เขารู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันทีที่เห็นว่ามีทหารสองคนนั้นเดินออกมา ก็ได้มีการพูดคุยกันว่าจะเดินไปไหนกัน เขาก็ได้สอบถามไปและได้คำตอบจากทหารทั้งสองว่า พวกเขานั้นกำลังจะไปเดินเช็คที่บ้านหลังหนึ่งหน่อยอยู่ใกล้ๆนี้ หัวหน้าของพวกเขาเป็นคนสั่งมา เพราะว่าบ้านหลังนั้นได้มีคนเสียชีวิต
เขาก็ได้ถามว่าบ้านหลังไหน เขาจึงได้รู้ว่าเป็นบ้านที่อยู่ใกล้ๆป้อมที่เขาเฝ้าอยู่นี่เอง ในตอนนั้นเขาก็ได้ขนลุกทันทีเพราะรู้เลยว่าเสียงของผู้หญิงร้องไห้ที่เขาได้ยินนั้น คงดังมาจากบ้านหลังนั้นที่มีคนตายอย่างแน่นอน ทหารสองคนนั้นจึงได้ชวนเขาให้ไปเช็คด้วยกันเลย ไหนๆก็อยู่ตอนกลางคืนแล้ว เขาเลยบอกว่าหลังจากที่เขาหมดเฝ้ายาม เขาจะรีบเดินตามไปทันที หลังจากที่เขารอเพื่อนของเขามาพลัดเปลี่ยนยามเฝ้าเรียบร้อย เขาก็ได้เก็บของและได้รีบเดินตามสองทหารคนนั้นไปทันที เขาจึงได้มุ่งหน้าตามไปทันที เขาก็ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาได้เจอก่อนหน้านี้ว่า ถ้าเขาไปถึงบ้านหลังนั้นและได้เจอว่าคนที่เสียชีวิตนั้นเป็นผู้หญิง เธอก็คงเป็นคนเดียวกับที่มาร้องไห้ให้เขาได้ยินก็เป็นได้ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เดินไปถึงนั้น ระหว่างทางที่เขากำลังเดินอยู่เขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงที่ร้องไห้ดังขึ้นมาอีกครั้ง ในครั้งนี้นั้นมันเป็นเสียงที่เขาได้ยินดังชัดกว่ารอบก่อนเสียอีก พอได้ยินแบบนั้นเขาก็ได้รีบก้าวเดินเพื่อที่จะได้ไปถึงที่บ้านหลังนั้นให้เร็วขึ้น
แต่แล้วระหว่างที่เขาเดินอยู่นั้นเขาก็ได้มองไปตรงข้างทาง เขาก็ได้เห็นเงาร่างดำที่เป็นลักษณะของผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างในป่า พอเขาเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งไปทันที พอเดินทางไปถึงก็เป็นอย่างที่เขาคิดว่า นั่นคือศพของผู้หญิงที่ได้ตายไปเนื่องจากเธอได้เป็นโรคหัวใจและล้มลงเพราะช็อกกับอะไรบางอย่าง ซึ่งเขาก็ได้นำร่างของเธอไปทำพิธีตามปกติ และนั่นก็คือทั้งหมดของเรื่องราว เสียงร้องไห้กลางดึก ถ้าชอบเรื่องราวสยองขวัญแบบนี้ก็ขอให้ติดตามกันไปเรื่อยๆนะครับ บรัยบาย…