เรื่องต่อไปนี้แอดขอตั้งชื่อเรื่องว่า “ลองดีที่โรงสีร้าง” เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผู้ชายคนหนึ่ง โดยเรื่องได้เริ่มที่ตัวเขากับเพื่อนของเขาอีกสองคน เขากับเพื่อนของเขานั้นสนิทกันมาก เวลาที่พวกเขาไปไหนมาไหนก็มักจะไปด้วยกันเสมอ โดยเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับพวกเขาทั้งสามคน มันเป็นสมัยที่พวกเขาเป็นวัยรุ่นที่ชอบไปท้าลองดีที่บ้านร้างหรือสถานที่ต่างๆกัน จึงทำให้พวกเขาได้เจอดีขึ้นมา ถ้าอยากรู้แล้วว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ…
เหตุการณ์นี้ต้องย้อนไปตอนที่พวกเขาเป็นวัยรุ่น โดยมีวันหนึ่งขณะที่เขากำลังอยู่บ้านทำอะไรตามปกติ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนของเขาว่า เพื่อนของเขาได้หาสถานที่หนึ่งที่เป็นโรงสีร้างที่อยู่ในจังหวัดที่เขาอยู่นั้น เพื่อนของเขาได้ถามว่าเขานั้นสนใจที่จะไปลองดีที่โรงสีนี้กันไหม และโรงสีแห่งนี้นั้นเพื่อนเขาได้พูดเกริ่นไว้ว่าเป็นโรงสีที่เฮี้ยนเป็นอันดับต้นๆของจังหวัดที่เขาอยู่เลยก็ว่าได้ในตอนนั้น เฮี้ยนขนาดที่ว่าตอนกลางคืนถึงกับไม่มีใครที่กลางจะเดินผ่านกันเลยในตอนกลางคืน พอรู้แบบนั้นเขาก็ได้ตอบตกลงไป เพื่อนของเขาจึงได้นัดกันเจอกันในตอนเย็นของวันนั้นเลย พอถึงเวลาตอนเย็นทั้งสามคนก็ได้มาเจอกันตามที่นัดกันไว้ เพื่อนของเขาจึงได้พาเขากับเพื่อนอีกคนไปที่โรงสีร้างนั้นและก็ได้เดินทางไปถึง ในครั้งแรกที่เขาได้เห็นเขาก็รู้สึกว่ามันดูหลอนอย่างที่เพื่อนเขาบอกไว้จริงๆ ทั้งด้วยขนาดใหญ่ของโรงสีและด้วยความร้างที่ดูแล้วน่าจะร้างมานาน จึงทำให้บรรยากาศโดยรวมนั้นไม่แปลกที่หลอนที่สุดในจังหวัด
เมื่อจะเข้าไปที่โรงสีก็ได้พบว่าประตูนั้นได้ถูกล็อคอยู่แต่พวกเขาก็ได้ปืนกำแพงเข้าไปแทน พอได้เข้าไปแล้วเขากับเพื่อนก็ได้เห็นศาลเก่าๆแห่งหนึ่งที่ถูกตั้งเอาไว้ข้างใน ด้วยความอยากรู้ว่านั่นคือศาลอะไรจึงได้มีการพูดเล่นกันว่า “นั่นคงจะเป็นศาลจีนเต๊ะเจี๊ย” แล้วพวกเขาก็ได้ขำกันอย่างสนุกสนาน และได้เดินทางเข้าไปข้างในกันต่อ พร้อมกับเสียงที่คุยกันอย่างสนุกสนาน แต่พอเดินไปได้สักพัก พวกเขาก็ได้ยินเสียงเหมือนเป็นเสียงอะไรบางอย่างที่ตกลงมาจากที่สูงและพอได้หันไปดูรอบๆก็ได้สังเกตไปที่ชั้นสองว่า บนชั้นสองเหมือนจะมีแสงไฟอยู่บนนั้น เหมือนกับว่ามีคนอยู่บนชั้นสองเลย ไม่ทันที่จะได้ตกใจจากแสงที่อยู่ชั้นสอง อยู่ๆก็ได้มีกลิ่นเหม็นส่งเข้ามาในจมูกของพวกเขา เขากับเพื่อนๆก็ต่างคิดว่าคงจะเป็นกลิ่นของซากหนูศพหนูที่ได้ตายไปแล้วก็ได้ เพราะนี่ก็เป็นที่ร้างจะมีกลิ่นพวกนี้ก็คงไม่แปลก
พอพวกเขาได้เดินไปเรื่อยๆก็ได้รู้ว่าโรงสีนี้เป็นทั้งโรงสีและมีออฟฟิศอยู่ในที่เดียวกันเลย โดยออฟฟิศจะอยู่ที่ชั้นสองและจะยื่นออกมาที่หน้าโรงสีให้ได้เห็น พอพวกเขาได้เดินมาถึงที่หน้าโรงสีอยู่ๆเพื่อนของเขานั้นก็เหมือนจะได้เห็นอะไรบางอย่าง โดยที่เพื่อนของเขาได้หลุดเสียงเหมือนตกใจว่า ฮึ้ย! เขาจึงได้ถามว่าเป็นอะไร เพื่อนของเขาจึงได้พูดกลับมาว่า ถ้าหากพวกเขาเห็นหรือได้ยินอะไร อย่าได้วิ่งหรือพูดอะไรออกมานะ หากออกไปที่นี่แล้วนั้นเขาจะเล่าให้ฟัง เขาจึงได้ตอบตกลงไป และพวกเขาก็ได้เดินเข้าไปในโรงสีหลังจากนั้น พอได้เดินไปข้างในโรงสีเขากับเพื่อนก็ได้เห็นว่ามีรถสิบล้อขนาดใหญ่ถูกจอดไว้ตรงข้างในโรงสี ซึ่งก็ยังไม่ได้ดูเก่ามากนัก แต่แล้วเพื่อนของเขาคนหนึ่งก็ได้พูดขึ้นมาว่า “ดูนั่นสิมีคนเดินลงมาจากรถด้วย” พอเขาจะหันหน้าไปดูตาม ก็ไม่เห็นอะไรแล้ว ซึ่งทั้งตัวเขาและเพื่อนก็ต่างรู้สึกว่าที่นี่เหมือนจะมีคนอยู่เต็มไปหมด เพื่อนของเขาก็ยืนยันว่าเห็นเต็มๆสองตา ในตอนนั้นเขาก็เริ่มกลัวและอยากจะกลับแล้ว แต่เพื่อนของเขาก็ยังยืนยันที่จะเข้าไปต่อ
พอพวกเขาเดินตรงชั้นแรกเสร็จ ก็ได้เดินขึ้นไปที่ชั้นสอง แต่พอเดินขึ้นไปได้สักพักทั้งเขาและเพื่อนก็ต่างได้ยินเสียงของใครไม่รู้ต่างร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด โอ๊ย… โอ๊ย… โดยเพื่อนของเขาก็ได้บอกว่าอย่าได้ทักอะไรออกมาจะดีกว่า และให้เดินต่อไป และพอเดินต่อไปอีกสักพักพวกเขาก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรบางอย่างตกลงมาตรงบริเวณชั้นสาม ด้วยความสงสัยพวกเขาจึงได้ค่อยๆเดินกันขึ้นไปที่ชั้นสามเพื่อที่จะไปดูว่าเสียงๆนั้นที่พวกเขาอาจจะได้ยินมาตั้งแต่ตอนเริ่มเดินเข้ามาโรงสีนั้นคืออะไรกันแน่ พอพวกเขาขึ้นบันไดมาเรื่อยๆ ไม่ทันที่จะได้เหยียบขึ้นชั้นสามเสียงๆนั้นก็ดังขึ้นมาอีก เพื่อนของเขาก็เดินนำขึ้นไปอีกเพราะอยากรู้ว่าคืออะไรกันแน่ แต่ไม่ทันที่เขาจะเดินตามเพื่อนของเขาก็ได้จุงมือเขากับเพื่อนคนอื่นรีบวิ่งลงไปที่ชั้นหนึ่ง พร้อมกับบอกว่าออกจากที่นี่กันเถอะ ที่นี่มันเกินที่จะรับไหวแล้ว ทั้งสามจึงได้ออกมาในที่สุด
เพื่อนของเขาจึงเล่าว่าจังหวะที่กำลังเดินขึ้นชั้นสาม เพื่อนของเขาได้เห็นร่างของคนลอยขึ้นลงๆโดยที่ร่างๆนั้นกระแทกทั้งพื้นและเพดานอยู่แบบนั้นไปมา จึงทำให้เกิดเสียงขึ้นมา และที่สำคัญเขานั้นเห็นคนยืนอยู่ที่ตามทางเดินเต็มไปหมด และนี่ก็คือทั้งหมดของเรื่อง ลองดีที่โรงสีร้าง ถ้าชอบเรื่องผีสไตล์แบบนี้ก็ขอให้ติดตามกันไปเรื่อยๆนะครับ บรัยบาย…