สำหรับเรื่องสยองขวัญต่อไปนี้จะเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเด็กนาฏศิลป์ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาได้ 20 กว่าปีที่แล้วและภายในโรงเรียนแห่งหนึ่ง โดยคนที่โดนนั้นเธอเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มนาฏศิลป์ที่โรงเรียนแห่งนั้น ตอนนั้นเป็นช่วงที่เธอเรียนอยู่ชั้นม.5 และตัวเธอนั้นก็เป็นเหมือนกับหัวหน้าของกลุ่มชมรมนาฏศิลป์นี้ นี่จึงได้เหมือนกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องสยองขวัญครั้งนี้ กับเรื่อง “คืนสยอง” ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องต่อไปนี้จะเป็นอย่างไร ขอให้อ่านกันให้สนุกนะครับ บรื้อ..
เธอนั้นเป็นหัวหน้าของกลุ่มนาฏศิลป์นี้จึงทำให้หน้าที่หลักของเธอก็คือการดูแลเหล่าน้องๆที่อยู่ในกลุ่มนาฏศิลป์นี้ และอีกหน้าที่นึงของเธอที่เธอต้องทำก็คือ เธอต้องคอยเปลี่ยนของบูชาที่ถูกตั้งไว้ให้กับของนาฏศิลป์ที่นั่น ก็จะมีของหลายอย่างที่เธอต้องคอยเปลี่ยนในทุกๆครั้ง มันเหมือนเป็นหน้าที่ประจำของเธอเลยก็ว่าได้ แต่แล้วเธอก็นึกแปลกใจกับตัวเธอขึ้นมาว่า ลองลงมาจากไหว้ของบูชาเหล่าเทพที่วางไว้ด้านบนหึ่งนั้น ลองลงมาก็จะมีเป็นเศียรของชฏา ซึ่งเศียรชฏานี้นั้นเป็นของผู้หญิงที่มีลักษณะที่ดูแล้วค่อนข้างที่จะโทรมเอาค่อนข้างที่จะมาก และตรงบริเวณยอดชฏานั้นก็หักโดยที่ไม่รู้ว่าไปหักไว้ที่ไหน เธอก็ได้มีการถามอาจารย์ของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซึ่งอาจารย์ก็ตอบว่าไม่มีอะไรหรอก แต่ขอให้เธอคอยเปลี่ยนพวงมาลัยเปลี่ยนน้ำชาตามหน้าที่ของเธอที่เธอทำมาปกติ อย่าช้าอย่าขาดเป็นอันพอ โดยลักษณะของห้องนาฏศิลป์นั้นจะถูกแบ่งเป็นสองห้องหลักๆ โดยห้องหนึ่งเหมือนเป็นห้องสำหรับไว้ไหว้สิ่งบูชาไหว้เทพต่างๆที่พวกเขานับถือกัน ส่วนอีกห้องหนึ่งจะเป็นห้องสำหรับไว้ซ้อมรำกันของเด็กนาฏศิลป์และในห้องนี้นั้นก็จะมีกระจกบานใหญ่ที่มีไว้สำหรับดูท่ารำของนักเรียนเอง
จนกระทั่งช่วงหนึ่งได้มีงานโรงเรียนเกิดขึ้นมาที่โรงเรียนแห่งนี้ ก็จะมีทั้งผู้ปกครองและนักเรียนเก่าต่างมาเยี่ยมเยียนโรงเรียนกันหลายคน ซึ่งทางโรงเรียนก็มีการจัดเหมือนแสดงดนตรีสากลให้กับผู้ปกครองและนักเรียนดูกัน และแน่นอนว่านอกจากนั้นก็จะมีทั้งดนตรีไทยและรำไทยอยู่ในการแสดงโชว์นั้นๆด้วย ด้วยความที่เธอนั้นเป็นหัวหน้าของกลุ่มเธอจึงต้องมีการเข้าร่วมแสดงโชว์ด้วย ก็จะมีการแสดงรำถวายมือ มีเธอและน้องๆในทีมแสดงอยู่ทั้งหมดประมาณ 10 กว่าคน งานที่โรงเรียนเริ่มตั้งแต่ 4 โมงเย็น และคิวการแสดงของเธอก็จะเริ่มที่ 3 ทุ่ม พอหลังจากที่เธอรำแสดงโชว์กับน้องๆเสร็จ มันก็เป็นเวลา 4 ทุ่มแล้วเพื่อนๆน้องๆหลายๆคนหลังจากแสดงกันเสร็จก็รีบเก็บของและเตรียมตัวกลับบ้านกันเพราะตอนนั้นมันก็เป็นเวลาที่ค่อนข้างดึกแล้ว แต่แล้วเธอก็ยังไม่ได้กลับบ้านเพราะที่บ้านของเธอไม่มีใครสามารถมารับเเธอได้ในตอนนั้น เธอจึงต้องอยู่รอคนที่บ้านมารับตอนเวลาประมาณเที่ยงคืนอยู่ตัวคนเดียว ด้วยความว่างของเธอตอนนั้นเธอจึงไปช่วยเขาเก็บงานกันจนถึงเวลาที่จะเกือบเที่ยงคืนเธอจึงได้รีบเดินกลับไปที่ห้องนาฏศิลป์เพื่อที่จะเอาของเธอและกลับบ้าน
แต่พอเดินไปถึงที่ห้องนาฏศิลป์เธอก็ต้องพบว่าห้องนั้นถูกล็อคไว้แล้วเพราะอาจารย์ที่เฝ้าห้องได้กลับบ้านไปแล้ว ในตอนนั้นมีแต่ความมืด ณ ตรงนั้นเพราะอาจารย์ได้ปิดไฟไว้แล้วหมดเลย และตอนนั้นแม่เธอก็ยังไม่มาเลย เธอจึงได้ตัดสินใจจะไปหยอดโทรศัพท์ตู้ที่อยู่หน้าโรงเรียนเพื่อโทรถามว่าให้แม่เธอรีบมารับ แต่แล้วพอเธอได้เดินไปถึงตรงหน้าโรงเรียนเธอก็ได้เห็นรถกะบะที่ขับมาด้วยความเร็วนั้นขับชนผู้หญิงคนหนึ่งต่อหน้าต่อตาของเธอ ผู้หญิงคนนั้นได้ถูกชนลอยไปตรงพุ่มหญ้าที่อยู่ข้างๆทาง และรถคันนั้นก็รีบขับหนีไปทันที พอเธอได้เห็นแบบนั้นเธอก็ช็อคทันทีที่เห็น พอเธอตั้งสติได้เธอได้วิ่งไปตรงที่เห็นผู้หญิงคนนั้นลอยไป พอวิ่งไปถึงตรงพุ่มหญ้านั้นปรากฏว่าเธอไม่พบกับอะไรเลย ไม่มีซากของผู้หญิงนอนอยู่ ไม่มีเศษกระจกรถ ไม่มีรอยอะไรเลย และที่สำคัญคนที่อยู่แถวนั้นเขาก็เดินกันต่อปกติ เหมือนกับว่าตรงนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลยก่อนหน้านี้
เธอตกใจมากจึงได้วิ่งกลับไปที่โรงเรียนและได้ไปเจออาจารย์ที่เฝ้ายามโรงเรียนในตอนกลางคืน พอเห็นแบบนั้นเธอจึงรีบวิ่งไปหาอาจารย์และเล่าถึงสิ่งที่เธอได้เจอเมื่อสักครู่นี้ พอเล่าเสร็จอาจารย์ที่ได้ฟังก็นิ่งไปสักพักและก็ได้ถามเธอว่าระหว่างที่เธอกำลังรอแม่ อาจารย์จะให้เธอไปนั่งรอที่ห้องปกครองก่อนละกัน พอเธอไปนั่งรอและเธอก็ได้คิดถึงเรื่องที่เธอได้เจอก่อนหน้านี้ว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่แล้วพอถึงเวลาที่แม่เธอกำลังมารับ เธอจึงได้วิ่งไปบอกอาจารย์ว่าขอกุญแจสำหรับห้องนาฏศิลป์หน่อยได้ไหมเพราะเธอนั้นต้องไปเอาของที่เก็บไว้ที่ห้อง และโชคดีที่อาจารย์มีกุญแจพอดี พอเธอวิ่งขึ้นไปที่ห้องนาฏศิลป์ เธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นเพราะว่าไม่ทันที่เธอจะได้ไขกุญแจเข้าไป แต่เธอได้เห็นเหมือนคนเดินอยู่ข้างในห้องเต็มไปหมด มันเป็นเงาดำที่เธอนั้นเห็นได้ชัดเจน พอเห็นแบบนั้นเธอจึงทิ้งของไว้และวิ่งกลับไปรอที่เดิม
พอแม่เธอมารับเธอก็ได้ขอกลับบ้านก่อนและทิ้งของไว้ที่นั่น จนวันถัดมาเธอถึงกลับมาเอาของที่ไว้ห้องนาฏศิลป์นั่นเอง คืนนั้นเป็นคืนสยองที่ทำให้เธอถึงกับไม่กล้าที่จะอยู่โรงเรียนตอนกลางคืนอีกเลย…