ณ เวลายามค่ำคืนถ้าใครได้ยินเสียงของฝีเท้าม้าวิ่งเป็นอันต้องเข้าใจตรงกันว่านั้นคือเสียงวิ่งของ “ผีม้าบ้อง” ซึ่งเป็นผีพื้นบ้านของชาวล้านนาที่ปรากฏอยู่ทางภาคเหนือ ในที่ภาคอื่นไม่มีใครเคยได้ยินหรือพบเห็นผีม้าบ้องนี้เลย “ผีม้าบ้อง” จะมีที่มาหลากหลายตำนานแล้วแต่กระแสจะมาแบบไหน บางที่ก็ว่าเป็นวิญญาณผู้ชายหรืออาจจะเป็นผีกะที่มีความแก่จนมันต้องกลายเป็นผีม้าบ้อง
ในเวลากลางวันลักษณะของผีม้าบ้องก็ไม่ได้เหมือนผีอื่นทั่วไปที่ต้องมีหน้าตาเละเทะ ต้องมีน้ำเหลืองแต่ประการใดแต่มันจะเป็นเหมือนคนธรรมดาทั่วไปแต่ถ้าเป็นเวลากลางคืนมีคนเคยพบเห็นตัวมันก้นจะโด่งเหมือนคนกำลังโก้งโค้งบั้นท้ายสูง ข้างหลังเดินด้วยสองเท้าธรรมดาแต่ด้านหน้าจะใช้ข้อศอกทำเป็นเท้าไถ่ไปกับพื้นดิน ใครอยากรู้ว่าคนไหนคือผีม้าบ้องก็ให้ไปดูที่ข้อศอกจะมีลักษณะดำด้าน
ตำนาน “ผีม้าบ้อง”
“ผีม้าบ้อง” ได้ถูกเล่าขานกันมาหลายตำนาน คนเฒ่าคนแก่ได้เล่ามาว่า ผีม้าบ้อง เป็นผีกะประเภทหนึ่งซึ่งจะเป็นผู้ชายก็ได้ผู้หญิงก็ได้จะถูกผีกะเข้าสิงสู่ร่าง ในเวลากลางวันจะเป็นชาวบ้านคนธรรมดาทั่วไป ในช่วงพระอาทิตย์ตกดิน เดือนข่าวงแรม วันพระ หรือในช่วงเทศกลเข้าพรรษา ผีกะจะอาศัยร่างที่ถูกสิงสู่ออกหากินในยามกลางคืน
ในบางตำนานได้บอกกล่าวเอาไว้ว่า “ผีม้าบ้อง” จะกำเนิดมาจากวิญญาณของเพศชายที่มีความตะหนี่ขี้เหนียว เป็นมนุษย์ที่ไม่ชอบทำบุญทำทาน แร้งน้ำใจไม่เผื่อแผ่ผู้อื่น ด้วยลักษณะนิสัยเช่นนี้จนไม่อยากมีครอบครัวไม่แต่งงาน ชาวบ้านไม่มีใครคบคนประเภทนี้ ผลกรรมนี้ในเมื่อยามบุคคลนี้เสียชีวิตลงไปก็ไม่มีใครจะมาดูแลจัดการศพให้ พอกลายเป็นวิญญาณจึงมีความโกรธแค้นคนที่มีครอบครัว
ด้วยตนเองไร้คู่ครอง จึงเป็นดวงจิตที่มีความอิจฉาริษยาเด็กหนุ่ม หรือทางภาคเหนือจะเรียกว่า “บ่าวแถ่ว” จึงมีข่าวได้พบเจอกันอยู่บ่อยว่าเด็กหนุ่มคนไหนที่ชอบออกมายามกลางคืนไปจีบสาวถ้าหนุ่มผู้นั้นดวงตกเจอเคราะห์ร้ายมักจะต้องพบเจอผีม้าบ้อง ถ้ามันพบเจอด้วยแรงอาฆาตที่มีมั้นจะใช้ขาหลังดีดไปที่เป้าเด็กหนุ่มจนหน้าเขียวหน้าเหลืองกันไปเลยแต่บางคนอาจถึงแก่ความตายก็มีปรากฏให้เห็น
สถานที่มักพบเจอ “ผีม้าบ้อง”
“ผีม้าบ้อง” มันมักจะออกหากินในยามวิกาล ตรงไหนที่หนุ่มสาวชาวล้านนาได้เกี้ยวพาราสีอยู่มันมักจะไปขัดขวางโดยอาจจะวิ่งชนเสาบ้านเรือนนั้นที่หนุ่มสาวอาศัยอยู่ให้เกิดอาการตกใจ แต่ยังไม่มีใครที่ได้พบเจอกับผีม้าบ้องแบบเต็มตัว ปู่ย่าตายายได้บอกว่าไว้ว่าใครก็ตามที่ได้พบเห็นมักจะถูกทำร้ายจนเกิดอาการบาดเจ็บ มันจะตามรังควานไปถึงบ้านตามหลอกหลอน ไปทำให้คนๆนั้นเกิดอาการป่วยจนเสียชีวิต
สถานที่อยู่อาศัยของ “ผีม้าบ้อง” จะอยุ่ที่ตามกลางป่าลึก อยู่รวมตัวกันเป็นกลุ่ม ณ ที่ภาคเหนือ และ ภาคเหนือตอนล่าง ลากยาวจนมาถึงภาคกลางตอนบนอย่างเช่น กำแพงเพชร นรสวรรค์ จะพบเจอพวกมันในยามกลางคืน นี้ผู้ใหญ่จึงคอยห้ามไม่ให้ใครออกจากบ้านในเวลากลางคืน ปู่ย่าตายายได้บอกไว้ว่า “ผีม้าบ้อง” ไม่ได้มีแต่เพศชาย แต่มีเพศหญิงด้วย
ผีม้าบ้อง เพศเมียมักจะมีตัณหาที่จัดจ้าน พวกมันจะชอบเปลี่ยนร่างให้เป็นผู้หญิงวัยรุ่นใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นขาสั้นเสมอหูยั่วหนุ่มต่างถิ่นหรือเด็กหนุ่มที่ไม่รู้ส่าให้ไปมีอะไรกันแล้วก็จะฆ่าทิ้ง ลักษณะของผีม้าบ้องเพศเมียผู้ที่พบเห็นเป็นช่วงล่างจะเหมือนอาชา (ม้า) มีฝีเท้าที่จัดมันจะมีตัวตนให้ได้จับต้องได้จริง ท่อนบนจากศีรษะ ช่วงแขนและลำตัวลงมาจนถึงใต้สะดือ
เตือนภัย / ป้องกัน / จำกัด ของผีม้าบ้อง
ตามโบราณเขามีความเชื่อในเวลา “ผีม้าบ้อง” จะปรากฏตัว ณ สถานที่ไหน จะมี “นกฮูก” คอยมาบินที่สถานที่นั้นๆหรืออาจปรากฏตัวและส่งเสียงร้องให้ให้ชาวบ้านคอยรับรู้ในการมาของ “ผีม้าบ้อง” ถ้าเกิดเหตุการณ์ต้องปะทะกับผีม้าบ้องให้เอาไข่ดิบโยนเข้าไปใส่ ผีม้าบ้องจะชอบกับไข่ดิบ จังหวะที่มันคว้าไข่ดิบไปกิน ต้องรีบกลับขึ้นบ้านหรือให้ใช้ไม้ที่ทำเป็นคานหรือคนเหนือเรียกว่า “ไม้สวก” ตีไปที่ผีม้าบ้อง มันกลัว
คาถาขับไล่ “ผีม้าบ้อง”
ท่อง นะโม 3 จบ
“ นะโมพุทธายะ มะพะ ทะนะ ภะ กะ สะ จะ
สัพเพทวาปีสาเจวะ อาฬะวะกาทะโยปิยะ
ขัคคัง ตาละปัตตะตัง ทิสวา สัพเพยักขา
ปะลายันติ สักกัสสะ วะชิราวุธัง
เวสสุวัณณัสสะ คะธาวุธัง อะฬะวะกัสสะ ทุสาวุธัง
ยะมะนัสสะ นะยะนาวุธัง อิเมทิสวา สัพเพยักขา ปะลายันติ”
ในปัจจุบันนี้ ป่าไม้ลดลง ถนนหนทางที่มามากขึ้น บ้านเมืองมีผู้คนอยู่อาศัยเป็นจำนวนที่มากขึ้น “ผีม้าบ้อง” มักไม่ค่อยมีคนได้พบเจอกันแล้ว การปรากฏตัวของพวกมันก็น้อยลงไปตามลำดับ ด้วยความเจริญที่เข้ามาแทนที่ความเชื่อของผีเหล่านี้ก็แทบจะไม่ได้ยินอีกเลย
ที่มาข้อมูล
สนใจ >>> จำนำรถ