สวัสดีครับทุกท่านที่ชอบเรื่องราวสยองขวัญและตำนานเรื่องราวที่มีการพูดถึงกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน สำหรับเรื่องราวที่แอดนั้นได้นำมาให้กับทุกคนได้อ่านกันภายในวันนี้ มันไม่ใช่เรื่องราวตำนานที่ถูกพูดกันเพียงปากต่อปากที่ถูกพูดสืบกันมาเพียงเท่านั้น แต่มันเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง จนกลายเป็นตำนานให้เราได้รู้จักกัน สำหรับตำนานในวันนี้ เป็นตำนานของวัดสะเกศ หรือที่บางคนรู้จักกันในชื่อว่าวัดภูเขาทอง และยังรู้จักกันในอีกตำนานที่เกี่ยวข้องกับวัดนี้คือ เปรตวัดสุทัศน์ แอดเชื่อว่าผู้คนเก่าแก่หรือคนกลางวัยในสมัยนี้อาจจะเคยได้ยินชื่อเหล่านี้กันมาบ้าง เพราะนี่เป็นเรื่องราวที่มีการพูดถึงกันมาเป็นจำนวนมาก ถ้าอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตำนานเหล่านี้มากขึ้นแล้วหล่ะก็ ขอให้ตั้งใจอ่านและอ่านกันให้สนุกนะครับ บรื้อ…
ซึ่งในอดีตวันสะเกศแห่งนี้ ได้เคยเป็นดั่งที่เป็นจุดรวมตัวของอีแร้งนับพันนับหมื่นตัวกันเลยทีเดียว ที่วัดแห่งนี้กลายเป็นที่รวมตัวของอีแร้งนั้น ก็เพราะว่าในสมัยก่อนได้เกิดโรคห่าหรือโรคที่เขาเรียกกันว่า อหิวาตกโรค มันได้ระบาดไปทั่วทั้งเมืองในช่วงรัชกาลที่ 2 ชาวบ้านในสมัยนั้น ส่วนใหญ่แล้วจะใช้ชีวิตอยู่ริมแม่น้ำลำคลอง พวกเขามักจะใช้น้ำในแม่น้ำเพื่อดื่มและทำอาหารกันเกือบจะหมด แล้วในขณะเดียวกัน เวลาพวกเขาจะอุจจาระ พวกเขาก็ปล่อยลงแม่น้ำเช่นเดียวกัน จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดโรคดังกล่าวขึ้นมา และพอคนเริ่มเกิดอาการป่วยก็ทำให้หลายๆครอบครัวได้เกิดล้มตายกันตามๆกันเป็นจำนวนหลายคนหลายครอบครัว เพียงเวลาไม่กี่วันหลังจากการระบาดของโรค เมืองแห่งนี้ก็ได้กลายเป็นดั่งเมืองของคนตาย ได้มีคนต่างกันพากันล้มตายกันเป็นจำนวนมาก ทุกๆพื้นที่เต็มไปด้วยซากศพของคนที่ตายไป ว่ากันว่ามันคือนรกจำลองดีๆ ก็ว่าได้ หากพูดถึงเกี่ยวกับการรักษาในขณะนั้น พวกเขาก็ยังคงหาวิธีการรักษากันไม่ได้ จนทำให้มีคนตายอย่างน้อยกว่าสามหมื่นคน ศพของคนตายนั้นมีอยู่ภายในวัดและด้วยความเยอะของคนตาย ทำให้ภายในวัดเต็มไปด้วยศพ (ชนิดที่ว่าวางกันเป็นกองเลยก็ว่าได้) บางคนก็แอบเอาศพของคนที่ตายไปทิ้งไว้ภายในแม่น้ำลำคลองในเวลากลางคืน ทำให้มีศพลอยเกลื่อนเต็มแม่น้ำไปหมด
สำหรับคนที่มีชีวิตอยู่นั้น ต่างพากันย้ายถิ่นหนี เพราะความกลัว แม้แต่พระสงฆ์ที่จำวัดอยู่นั้น ก็ต่างพากันทิ้งวัดที่ตนอยู่มากันไปหมด ซึ่งในเวลานั้น ศพที่ยังไม่ถูกเผาไม่ทัน ก็จะอยู่ตามวัดต่างๆตั้งไว้กันเป็นกองๆ โดยเฉพาะวัดสะเกศเป็นแหล่งที่คนนำศพมาทิ้งไว้เป็นหมื่นศพเลย ในทุกๆพื้นที่ของวัดสะเกศ เต็มไปด้วยซากศพทำให้มีฝูงแร้งพากันมากินศพที่เริ่มเปลื่อยเน่า จึงเป็นที่มาทำให้วัดแห่งนี้กลายเป็นแหล่งที่อยู่ของแร้งด้วยเช่นกัน ด้วยพฤติกรรมของการกินศพของแร้งที่วัดสะเกศ นั้นทำให้ผู้คนต่างเริ่มกลัวกัน ส่วนสาเหตุที่ว่าทำไมผู้คนถึงพากันนำศพมาทิ้งไว้ภายในวัดสะเกศ ก็เพราะว่าในขณะนั้นหากใครตาย ก็จะไม่อนุญาติให้นำศพมาเผาหรือทำพิธีกันภายในเมือง จึงทำให้หากใครตายนั้นต้องนำศพออกจากนอกเมือง และวัดสะเกศเป็นวัดที่ออกมาจากเมืองแล้วใกล้ที่สุด
หากพูดถึงแร้งวัดสะเกศแล้ว ก็จะมีอีกเรื่องก็คือ เปรตวัดสุทัศน์ เพราะสองตำนานนี้นั้นเป็นเรื่องราวที่มาคู่กันอย่างเสมอ เปรตก็คือวิญญาณขอคนที่ได้ตายไปแล้ว เมื่อตอนพวกเขาเป็นมนุษย์ พวกเขาเหล่านั้นได้ทำเหตุการณ์ร้ายแรงและบาปหนาเกิดขึ้นมา จนทำให้ตอนพวกเขาเหล่านั้นได้ตายไปจึงต้องมาชดใช้บาปที่ทำเอาไว้ นั่นก็คือการมาเป็นเปรต ลักษณะของเปรตที่ถูกพูดถึงกันเป็นส่วนใหญ่ คือเปรตจะมีลำตัวที่สูงโย่ง ปากเท่ารูเข็ม มือใหญ่เท่าใบลานและมักจะปรากฏตัวกันในเวลากลางคืน ในสมัยก่อนนั้นบรรยากาศโดยรอบของวัดสุทัศน์จะเงียบสงบจนเป็นความรู้สึกที่น่ากลัวอย่างมาก มักจะมีการพูดถึงเกี่ยวกับวัดสุทัศน์กันว่า มีผู้คนพบเห็นผีเปรตกันอยู่เสมอ แต่บางคนก็พูดกันสิ่งที่ผู้คนเห็นกันนั้นจริงๆแล้วไม่ใช่เปรต แต่เป็นเงาของเสาชิงช้าขนาดใหญ่
สำหรับใครที่สงสัยว่าทำไมเรื่องราวของแร้งวัดสะเกศกับเปรตวัดสุทัศน์ทำไมถึงเวลาที่หากพูดถึงวัดใดวันหนึ่ง ก็ต้องมีอีกวัดหนึ่งถูกพูดถึงด้วย ก็เพราะว่าทั้งสองเรื่องนั้นเป็นตำนานที่อยู่คู่กันมาและเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน ด้วยชื่อของวัดที่มีความใกล้เคียงกันด้วย จึงไม่แปลกว่าทำไมวัดทั้งสองถึงมีการพูดกันถึงเกี่ยวกับความสยองขวัญที่เกิดขึ้นมา และมันก็ทำให้ชาวบ้านที่อยู่ในสมัยนั้นรู้สึกกลัวกันทันที เมื่อได้ยินเกี่ยวกับเรื่องราวของวัดทั้งสอง เพราะเหตุนี้เรื่องราวของตำนานสยองขวัญทั้งสองเรื่องจึงได้มีการถูกพูดถึงกันมาเป็นคู่กันตลอดเวลา สำหรับตำนาน แร้งวัดสะเกศ เปรตวัดสุทัศน์ จึงเป็นตำนานที่มีความสยองขวัญ และเป็นดั่งเรื่องที่คู่มากับคนไทยมาช้านานนั่นเอง… ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ