ตำนานปลาไหลเผือกแห่งโยนกนาคนคร เมืองล่มสลายหายไปเพียงข้ามคืนโดยพญานาค

สยามเมืองยิ้ม (ไทยแลนด์) ของพวกเราเป็นหนึ่งในประเทศที่มักจะมีเรื่องเล่าพื้นบ้านในแต่ละภาค นิทานปรัมปรา หรือตำนานที่กล่าวขานสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น เล่ากันปากสู่ปาก ไม่ว่าจะเป็นภูมิภาคไหน สถานที่ใดในพื้นแผ่นดินนี้มักจะมีประวัติความเป็นมา มีสิงศักดิ์สิทธิ์ที่สถิตอยู่ ณ ที่นั้นๆ ประวัติสถานที่มาที่ไป จะบอกได้ถึงชีวิตความเป็นมาของพื้นบ้านให้เราได้ศึกษากัน

มีตำนานอยู่เรื่องหนึ่งที่ว่าพญานาคถล่มทำลายมืองโยนกนครจมลงไปสู่พื้นบาดาลเพียงข้ามคืน หลายคนอาจคิดว่าตำนานเรื่องนี้เป็นเพียงแค่เรื่องเล่าที่พวกผู้ใหญ่แต่งขึ้นมาเพื่อสร้างประวัติของสถานที่นั้นๆ เรื่องราวความแค้นระหว่างพญานาคกับมนุษย์มันเกิดอะไรขึ้น แอดมินบอกเลยว่ามันไม่ใช่เพียงแค่นิทานหรือตำนานทั่วไปแน่นอน 

ตำนานเวียงหนองหล่ม อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย แอดมินจะบอกได้เลยว่าตำนานนี้ไม่เหมือนเรื่องทั่วไปของไทยเพราะเมือไม่นานมานี้มีการค้นพบปรากฏถึงหลักฐานหลายอย่างที่สอดคล้องกับเรื่องราวที่เขาได้เล่าสืบต่อกันมารุ่นสู่รุ่น บ่งบอกเอาไว้ว่า อณาจักรโบราณที่ล่มสลายจมหายไปสู่บาดาลกลายเป็นหนองน้ำอาจจะเป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นในสมัยโบราณที่เล่าต่อกันมา

ตำนานนี้เขาได้เล่าว่า เมื่อนานมามากแล้ว กษัตริย์เจ้าเมืองแห่งนครไทยเทศ หรือ เมืองราชคฤห์ มีถิ่นที่ตั้งบริเวณทะเลสาบ “เอ๋อร์ไห่” หรือ “หนองแส” (ภาษาไทยลื้อไทใหญ่ที่แปลความหมายได้ว่าทะเลสาปที่มีน้ำท่วมล้น) ท่านได้ให้ราชบุตรได้แยกกันออกไปหาพื้นที่สร้างบ้านแปงเมืองของตนเอง ซึ่งหนึ่งในราชบุตรชื่อ สิงหนวัติกุมารได้พาเหล่าผู้คนอพยพออกจากเมืองนครไทยเทศ

เจ้าสิงหนติราชกุมารได้มุ่งไปในเส้นทางทิศตะวันตกเฉียงใต้เดินมาเรื่อย ท่านหาพื้นที่เหมาะสมที่สุดเพื่อจะสร้างบ้านเมืองขึ้นมาใหม่ จนมากระทั่งเดินทางมาถึงแคว้นสุวรรณโคมคำ ที่ตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำโขงซึ่งที่นี้จะมีชาวลัวะได้อาศัยอยู่ที่บริเวณดอยตุง ซึ่งพวกเขาจะมีผู้นำที่ชื่อว่า “ปู่เจ้าลาวกุย”ซึ่งเจ้าสิงหนติราชกุมารท่านได้เจอกับพญานาคที่นี้ 

ได้มีพญานาคแปลงกายเป็นพราหมณ์นุ่งขาวห่มขาว เข้าไปทักทายกับพระองค์ เมือได้พูดคุยกันไปมาแล้วพญานาคได้รู้จุดประสงค์ของเจ้าชาย พญานาคจึงคืนร่างเดิมและได้แนะนำตัวเองว่าเป็นพญานาค เรามีสถานที่แนะนำให้พระองค์ได้สร้างบ้านเมืองเป็นสถานที่อุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การสร้างบ้านแปลงเมืองตามประสงค์ของท่านรองรับประชาชนทั้งหมดได้

แต่มีข้อแม้ที่ต้องสัญญากับเราว่าถ้าท่านและประชาชนได้มาตั้งบ้านเมืองแล้วขอให้ชาวเมืองทั้งหมดอยู่ในศีลธรรมอย่างเคร่งครัดและต้องทำบุญอุทิศบุญให้เราอยู่สม่ำเสมอ เจ้าชายสิงหนติราชกุมารและเหล่าชาวบ้านยินดีรับข้อเสนอของนี้ พอพญานาครับรู้เช่นนั้นเขาก็ได้หายวับจากไป เจ้าชายและชาวบ้านก็ได้เดินทางไปที่พญานาคได้บอกไว้และตั้งเมืองขึ้นมา

ชื่อว่า “เมืองนาคพันธุสิงหนตินคร” เป็นการนำชื่อของท่านเองกับชื่อพญานาคผสมกันขึ้นมา เจ้าชายก็ได้มีการขยายอำนาจปกครองจนไปถึงกลุ่มชนพื้นถิ่นเดิมทั้งหมด ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็นเมืองเป็น “โยนกนครไชยบุรีราชธานีศรีช้างแส่น” นับตั้งแต่นั้น โยนกนครก็เจริญรุ่งเรืองรุ่นสู่รุ่นผ่านมาเป็นเวลา 450 ปี มาถึงในยุคของกษัตริย์องค์ที่ 45 ท่านชื่อ “พญามหาไชยชนะ”

คำสัญญาของชาวบ้านต่อพญานาคก็ได้เลือนรางจางหายไป ไม่ปฏิบัติเหมือนดังเก่าก่อน ผู้คนไม่มีศีลธรรมเหมือนดังปู่ย่าตายาย ณ วันหนึ่งที่เกิดเหตุชาวบ้านก็ได้ออกไปหาปลาที่แม่น้ำกก อยู่หลังหมู่บ้าน ชาวบ้านได้จับปลาไหลเผือกได้ ซึ่งแปลกประหลาดมากเพราะปลาไหลเผือกตัวใหญ่มาก ตัวมันเท่าลำตาล มีความยาวมากถึงประมาณ 7 วาเศษ

ชาวบ้านได้นำปลาไหลเผือกไปให้ถวายให้พญาไชยชนะ พระองค์ได้ทรงเห็นแล้วรับสั่งว่า นำปลาไหลเผือกตัวนี้ไปแลเนื้อทำการแจกจ่ายชาวบ้านทุกคน พระองค์ทรงคิดว่าเนื้อที่ได้มานี้จะเป็นเนื้อที่พิเศษ จึงอยากให้ชาวเมืองได้กินเนื้อนี้เพื่อเป็นสิริมงคล ทุกคนได้กินทั่วกันทั้งเมืองแต่มีหญิงหม้ายชราคนหนึ่งชื่อว่า “บัวเขียว” ไม่มีใครนึกถึงนางไม่มีใครนำปลาไหลเผือกไปให้กับนางได้กิน

พญานาคผู้พ่อได้รู้ข่าวว่าลูกสาวของตนได้ถูกชาวโยนกนครได้ฆ่าแล้วนำเนื้อไปกินทั้งเมือง พญานาคจึงไปหาแม่บัวเขียวว่าคืนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าได้ออกมาจากากเรือน คืนนั้นพญานาคบันดาลให้เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่สุดถึง 2 ครั้ง ทำให้เมืองพังทลายราบเป็นหน้ากลองแผ่นดินโยนกนครได้ทรุดตัวลงยกเว้นแผ่นดินของแม่บัวเขียวกลายเป็นแผ่นดินกลางน้ำคือ “เกาะแม่หม้าย” 

เมืองโยนกนครกลายเป็นหนองน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งกลายเป็นเวียงหนองหล่ม จนถึงปัจจุบันนี้ เรื่องนี้ไม่ได้เป็นแค่ตำนานเท่านั้นได้มีหลักฐานปรากฏไม่ว่าจะเป็นเอกสาร พงศาวดารเมืองเงินยางเชียงแสน บันทึกประวัติศาสตร์ต่างๆที่มีในประเทศไทย ประชุมพงศาวดารภาคที่ 61 ได้บันทึกเหตุการณ์แผ่นดินไหวเหมือนกับแผ่นดินไหวของโยนกนคร ซึ่งจะคล้ายกับเหตุการณ์จริง

ปัจจุบันนี้เวียงหนองหล่มหรือทะเลสาบเชียงแสน มีพื้นที่บางส่วนถูกห้ามล่าสัตว์ถัดออกมาอีกจะพบกับเกาะแม่หม้ายเป็นที่ตั้งของวัดป่าหมายหน่อ พื้นที่อยู่ของแม่บัวเขียวและสถานที่นั้นได้มีการขุดพบกับหลักฐานโบราณวัตถุ สากเจดีย์ เนินวิหาร บ่อน้ำสำหรับทรงเจดีย์ พระพุทธรูปหลายองค์ หลักฐานตรงนี้ทำให้ตำนานนี้อาจไม่ใช่เพียงแค่นิทานแต่เป็นประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นจริงก็เป็นได้

ที่มาข้อมูล

mitrearth.org livinginthailand.com th.wikipedia.org

เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>>ไฮโลไทยได้เงินจริง